Even terug in de tijd. Op 15 jarige leeftijd worstel ik al jaren met mezelf. Zowel mentaal als fysiek. Het is een moeilijk pad met obstakels in de vorm van hoogbegaafdheid, hoogsensitiviteit, autisme, adhd, chronische depressie en anorexia. Een pad waarop ik begeleid word door fantastische experts, zoals mijn kinderarts, een diëtiste en diverse therapeuten. Tijdens een reguliere controle-afspraak bij de huisarts adviseert zij mij in plaats van medicatie om naar yoga te gaan in het buurtcentrum. In die tijd nog een behoorlijk wollige bedoening met een gemiddelde leeftijd van heel oud, althans, in mijn jeugdige ogen. Ondanks dat het dus verre van hip en cool was, blijf ik een aantal jaar gaan, want ik merk toch dat ik er rustiger van word. En door de oefeningen slaap ik beter.

Het zaadje is geplant.

Dan breekt de tijd aan dat ik ga studeren en mijn thuis-omgeving verlaat. Ook de yoga-avonden in het buurtcentrum laat ik voor wat ze zijn. Een drukke tijd breekt aan waarin ik moeite heb om mijn pad te vinden. Via de buitensport en de universitaire studie Nederlandse Taal & Literatuur, beland ik uiteindelijk op een MBO-opleiding voor schoonheidsspecialiste. Mijn uitdagingen vormen een lastige combi: ik heb mentaal voldoende uitdaging nodig, maar als ik te weinig fysiek kan doen, slaat de onrust toe. Mijn omzwervingen brengen me uiteindelijk bij de KLM. Waar ik voor het eerst in mijn leven al tijdens de sollicitatie open kaart speel over alle aspecten die mij Angela maken. En ondanks dat ik daardoor een extra gesprek met de bedrijfspsycholoog moest voeren, was de beloning groot: ik werd aangenomen zonder dat ik me anders voor hoefde te doen!

Vliegen bij KLM betekent afstand doen van orde, rust en regelmaat. Voor het eerst in mijn leven verveelde ik me niet na een paar maanden. Maar ik raakte wel weer in de knoop met mezelf. Terwijl de grenzen van de wereld vervaagden, vervaagden ook mijn eigen grenzen. Heel objectief gezien heb ik een van de slechtse banen gekozen voor mijn combinatie van uitdagingen. Maar op de een of andere manier werkt het toch voor mij. Om mezelf weer te ontknopen, heb ik opnieuw begeleiding gezocht op mijn pad om de obstakels beter te kunnen navigeren. Erkenning was het begin. Acceptatie vormde de sleutel.

In de tussentijd was mijn danscarrière door vele blessures tot een einde gekomen en miste ik mijn uitlaatklep. In Den Haag ging rond die tijd de eerste vestiging van Balanzs open. Een nieuwe yogastudio. Ver verwijderd van het buurtcentrum en absoluut niet wollig. Dat werd mijn nieuwe toevluchtsoord. Ik was er vrijwel dagelijks te vinden. Vooral bij de meest uitdagende lessen, fysiek gezien. De Hot Flow en Power Vinyasa lessen dus. Ik gebruikte yoga vooral voor de fysieke uitdaging, zodat ik mezelf lichamelijk kon uitputten om op die manier rust in mijn hoofd te krijgen. Maar de geweldige docenten van de studio (met name Zsoka, Jemitra en Eric hebben mij geraakt) voegden ook elke les wat extra’s toe aan de asana’s. Kleine stukjes filosofie, psychologie en anatomie. Het begon me steeds meer te prikkelen en het zaadje dat in Dordrecht was geplant, begon in Den Haag te ontkiemen.

Ik was sinds een tijdje single en voor het eerst in mij leven was ik blij met mijn leven. Single, maar zeker niet alleen, dankzij Caillou. Mijn kleine soulmate. (Caillou is Frans voor klein steentje: mijn kleine edelsteentje en mijn kleine dondersteentje.) Op mijn 17e schreef mijn toenmalige psychologe letterlijk een recept uit voor een hond. Het zou mij helpen uit mijn isolement te komen en mijn leven weer een doel geven. En wat heeft ze daar gelijk in gekregen! Via een lokaal krantje vond ik mijn kleine draakje. Een pup nog, maar al mishandeld, ondervoed en verwaarloosd. Zoals ik mezelf mishandeld en verwaarloosd had en zoals ook ik ondervoed was. Hij werd gezien als aggressief en dominant, want in zijn korte leventje had hij al geleerd dat aanval de beste verdediging was. Ook ik werd vaak gezien als arrogant, wat mijn onbewuste dekmantel was voor mijn enorme onzekerheid. Wie heeft wie gekozen? Wie heeft wie gered? Ach, wie zal het zeggen. Ik houd het erop dat we elkaar gered hebben. En dat we elkaars leven beter gemaakt hebben. (Caillou heeft uiteindelijk een leeftijd van 18,5 jaar oud bereikt en is met kerst 2019 overleden.)

Aangezien ik me nooit thuis heb gevoeld in Den Haag, besloot ik mijn appartement te koop te zetten. Geen idee waar ik heen zou gaan, maar dat was van latere zorg. Het enige wat ik wist, was dat ik uit de randstad weg wilde. Meer rust en ruimte om me heen. Het liefst ook weer een fijne tuin voor Caillou die met zijn 10 jaar toch ook een dagje ouder begon te worden.

En wat je het universum ingooit, kun je terug verwachten. Nadat ik jarenlang geroepen had, dat ik nooit het cliché zou worden van stewardess met een piloot, ging ik uiteindelijk toch voor de bijl. Hoewel ik het in eerste instantie niet eens door had. Uiteindelijk met wat hulp van de captain van de betreffende vlucht, gingen mijn ogen ook open en ben ik gevallen voor een geweldige boerenzoon uit Friesland. Onze eerste date was een lesje Hot Yoga bij Balanzs, die inderdaad hot was, in meerdere opzichten. Pieter heeft wel eens gezegd dat hij gevallen is voor mijn ‘grote bek’ en dat was wederom een bevestiging van geaccepteerd worden zoals ik ben. Want die grote bek is ook onderdeel van wie ik ben. Ik kan heel druk zijn en luidruchtig. En ik kon bij Pieter ook heel fijn tot rust komen. Zowel door hem als persoon als door de fijne omgeving in Friesland. Zodra ik mijn huisje verkocht had, emigreerde ik dus met alle liefde voor de liefde naar Friesland. Waar ik overigens nog geen dag spijt van heb gehad!

Aldaar miste ik niet veel, maar toch vooral wel mijn fijne yogastudio uit Den Haag. Het aanbod in het hoge noorden was veel beperkter. En dus besloot ik het ontkiemde zaadje tot bloei te laten komen en ben ik begonnen aan mijn eerste yoga training. Hoewel het voor sommigen misschien vreemd zal zijn om die in Zuid-Afrika te volgen, was dat voor mij een heel logische keuze. Zuid-Afrika was ook toen al mijn home away from home. Een van mijn beste vriendinnen woont er en we besloten samen de training te gaan doen. Een van de beste beslissingen ooit.

Het doel van de training was om na afloop te gaan lesgeven, maar eenmaal thuis was dat het laatste wat ik wilde. Ik besefte hoe weinig ik eigenlijk wist en ik voelde me er totaal niet klaar voor. Uiteindelijk ben ik begonnen met hier en daar een lesje in te vallen en zo is de yogabal steeds verder gaan rollen. Daar waar ik in het begin alleen actieve yogalessen gaf, raakte ik steeds meer geïnteresseerd in de rustigere lessen. Waarschijnlijk iets met ouder worden en zelf ook rust vinden 😉

De afgelopen jaren ben ik me steeds verder gaan ontwikkelen en dan vooral op het gebied van anatomie en de functionaliteit van yoga. Zo volg ik regelmatig anatomietrainingen en zelfs dissection trainingen. Daarnaast ben ik in maart 2022 begonnen met mijn HBO opleiding Fysiotherapie. Hoe meer ik leer, hoe meer ik besef hoe weinig ik weet. En hoe meer ik wil leren. Het pad naar kennis is voor mij ontzettend fascinerend. Zo blijf ik als mens en als docent ook continu in beweging. Het blijft een voorrecht om mijn ervaringen en opgedane kennis te mogen delen. Want dat is hoe ik het ervaar: ik deel alleen maar wat ik op dit moment weet. Dat kan morgen weer anders zijn.

“It’s not your truth until you’ve experienced it.” -Jo Phee

—

500+hrs RYT Vinyasa Yoga
800+hrs RYT Yin Yoga
200+hrs CYT Aerial Yoga

200+hrs Fascial Dissection & Human Anatomy